چکیده طرح:

محدودیت ذخایر آب در ایران، کشورمان را به یکی از ده کشور منطقه بحران آب تبدیل کرده است. تیلاپیا ماهی تجارتي باارزشی است كه توسعه پرورش آن باتوجه به رشد سريع، مقاومت دربرابر شرایط مختلف محيط زیستي و بیماری ها، قابلیت پرورش در سیستم های مختلف، تراکم پذیری، هزینه های کم تولید و بازار پسندی طي سال‌هاي اخير در جهان قابل توجه بوده است. بعلاوه یکی از مهمترین نیازهای توسعه کشاورزی وجود اراضی و خاک مناسب است که در ایران بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک یکی از عوامل محدودکننده توسعه کشاورزی محسوب می شود. ازسوی دیگر توسعه کشاورزی ارگانیک به منظور حفظ خاک و افزایش امنیت عذایی، در دستور کار برنامه های جهانی توسعه کشاورزی قرار دارد. سیستم آکواپونیک عبارت از ادغام سيستم هیدروپونیک با آبزی پروری در یک سیستم بازگردش است. این روش، فناوری جدیدی است که سابقه اجراء آن در جهان به دهه های اخیر مربوط می شود. بسته بودن و قابلیت کنترل کامل شرایط، دربردارنده ملاحظات محیط زیستی کاربرد تیلاپیا در این سیستم پرورشی است. درمطالعه حاضر، تولید توأم ماهی تیلاپیا با محصولات گیاهی در سیستم آکواپونیک در دو دوره در سال های 1391 و 1392 بررسی شد. پرورش ماهیان تیلاپیا با تراکم ذخیره سازی 40 عدد برمترمکعب و وزن اولیه 6.2 و 5.9 گرم، در یک دوره نه ماهه پرورش و وزن نهایی 658 و 596 گرم با بازماندگی 98 و 100 درصد و ضریب تبدیل غذایی 1.4 و 1.6، صورت گرفت. جهت کشت گیاهان از سه روش بستر کشت، صفحات شناور و نوترینت فیلم استفاده شد. تولید ماهانه نعناع، ریحان، کاهو، خیار، گوجه فرنگی و فلفل قلمی بترتیب 1.14، 0.8-0.5، 1.32، 4-2.7، 3.4-2.03 و 1.1 کیلوگرم بر مترمکعب بود.