در فعالیتهای آبزی پروری هزینه غذا چیزی حدود 40- 70 درصد کل هزینه های پرورش را شامل می شود. بنابراین در آبزی پروری یک نیاز همیشگی برای دانستن بهترین تناوب غذایی وجود داشته است زیرا تعیین بهترین تناوب غذایی برای رسیدن به بالاترین عملکرد رشد و ضریب تبدیل غذایی میتواند باعث کاهش هزینه های پرورش گردد. لذا این تحقیق با هدف تعيين بهترين و كارآمدترين نوبتهاي غذادهي قزل‌آلا در آب لب شور و همچنین تعيين سايز مناسب رها سازي بچه ماهيان به منظور دستيابي به بالاترين ميزان بقاء و رشد انجام شد . سه تيمار وزني 10و25و40گرم هر يك با سه تكرار در نظر گرفته شد كه در سه تيمار نوبت غذادهي 2و3و4 بار تغذيه در روز با3 تكرار بررسي گردید ماهیان در تانكهاي فايبر گلاس2 تني مجهز به سيستم هوادهي مركزي تحت شرايط پرورشي يكسان پرورش یافتند.
نتایج حاصله نشان داد که در کلاس وزنی 10گرم با افزایش تناوب غذایی از دو تا چهار بار تغذیه در روز برخی از شاخص های رشد مانند وزن نهایی، رشد روزانه، افزایش وزن، طول نهایی و افزایش طول به طور معنی داری بهبود می یابد. ولی سایر شاخصها از قبیل ضریب تبدیل غذایی و ضریب رشد ویژه با افزایش تناوب غذایی کاهش می یابد. این اختلافات در سطح 95 درصد معنی دار است.نتایج نشان می دهد که در اوزان پایین (10گرم)حداقل سه نوبت غذا دهی در روز لازم است. اما در کلاسهای وزنی 25 و 40 گرم اگرچه با افزایش تناوب غذایی افزایش محدودی در شاخص های رشد مشاهده می شود ولی این اختلاف هادر سطح 95 درصد معنی دار نیست. بین کلاس وزنی 10 گرم و 25 گرم اگرچه اختلاف کمی وجود دارد و 10 گرمی ها از ضریب تبدیل غذایی بهتری برخوردارند اما این اختلاف در سطح 95 درصد معنی دار نیست.در مجموع با در نظر گرفتن درصد بقاء و ضریب تبدیل غذایی کلاس وزنی 25 گرم مناسب ترین وزن ارزیابی شد.
1- در پرورش قزل آلا در دوره ابتدایی رشد در وزن های پایین تر از 25 گرم، برای رشد بهینه حداقل 3 نوبت غذا دهی در روز لازم است.اما برای وزن های بالاتر از 25 گرم 2 بار غذا دهی در روز کافی است.البته برای رشد مطلوب کیفیت غذا نیز بسیار مهم است.
2- برای شروع دوره پرورش وزن اولیه 25 گرم مناسب تر است.
تمامی پرورش دهندگان قزل آلا در مناطق مختلف
اهداف پرورش و کیفیت غذا در تعیین دفعات غذا دهی بسیار موثر است بطوریکه اگر( به دلیل محدودیت های بازار و شرایط پرورش و...) صرفا رشد سریع مد نظر پرورش دهنده باشد دستیابی سریع تر به محصول با افزایش دفعات غذا دهی امکان پذیر است. اما اگر هدف از پرورش سود بیشتر اقتصادی باشد کاهش دفعات غذا دهی بازدهی بهتر غذا را در پی داشته و باعث افزایش سود خواهد شد.